Глыбока глыбока на дне філіжанкі кавы. Міхал Анемпадыстаў

«Глыбока-глыбока, на дне філіжанкі кавы
Пачынаецца новы дзень, доўгі і невядомы
Водару сьцяг уздымаецца ў неба
Урачыста-гаркавы, як перамогі і страты
Цёмна-брутаны, як вопратка вояў і мніхаў
Як хлеб, як ральля, як атрымант, як ноч
Колер для літараў, нотаў, малюнкаў
Смак спатканьяў на некалькі словаў
На адну філіжанку, на момант, які застанецца
З намі альбо паасобку ў кожнага з нас
На кожны глыток
Па паэме, кантакце, партрэце. Вось і апошні
Мінае дзень. Няма чаго выражаць на гушчы
У пустой філіжанцы не адбіваецца неба»