«Андрэй заўсёды быў паэтам надзвычай пластычным. Ягоныя вершы нагадвалі гучфнне аркестру, у якім сам Андрэй выконваў функцыю дырыжора – віртуознага й маніякальнага адначасова, што, зрэшты (я пра маніякальнасць), толькі дадавала гэтым вершам лірычнасці… У нейкі момант ён вырашыў адмовіцца ад аркестроўкі і перайшоў на джазавыя імправізацыі. А джаз, як вядома, гэта музыка дарослых мужчынаў. і трэба захоўваць у сабе дзіцячую непасрэднасць, каб гэта разумець». Сяргій Жадан