Амальгама. Макс Шчур

Макс Шчур – паэт тонкі і геамэтрычны. Хочацца нават сказаць пра паэтычнае піфагарэйства, альхімію лічбы. Ён паэт сярэдзіны, паэт формы, – але не фармальны. Шчур геамэтрычны, але тое, што вакол яго, кепска слухаецца лічбу. Часам здаецца, што сама матэрыя слова ўпіраецца, супраціўляецца – так, як гэта здараецца ў снах: ногі ня слухаюцца, стол уздымаецца ў паветра, птушка пераўтвараецца ў камень.
І тады ён выпрабоўвае форму, бярэ яе на зуб. Часам каб толькі зразумець, ці можна ёй дыхаць. ~ Ігар Бабкоў