[2014-02-20, 16:45] Нарэшце даляцеў. Гадзіна і дзесяць хвілін – і ты ў Нацыянальным аэрапорце “Мінск-2”. Нацыянальны аэрапорт – гэта пакуль што загучна сказана. Аэрапорт увесь час рэканструююць. Можа, дачакаемся тут Еўропы ці Амерыкі – я пра стыль, узровень. Каб “нацыянальны” гучала праўдзіва. Уяві сабе: аэрапорт імя Кастуся Каліноўскага! Ці Касцюшкі, Скарыны, Кіта, Багдановіча, Купалы – …

Once upon a time there was a state that — by European standards — was really quite small. The state was a constitutional monarchy. Its population consisted of one king, of course, one prime minister, one head of the security service, one minister with responsibility for the police, and one public prosecutor.

The country had just one criminal, a single political prisoner and a lone political refugee.

This place was already in existence in Miensk back in our prolonged cold spell. Even now, when literally everything has changed, it’s still where I arrange to meet up with a few people on special occasions.

Its name was simple enough for an era obsessed with plastic and silicone: Moment.

Лекцыя Ханса Ульрыха Гумбрэхта “Should the Humanities and Arts Matter Today?” адбылася 13 снежня 2016 ў межах праекта Цэнтра міждысцыплінарных гуманітарных даследванняў (Мінск) ‘Гуманітарныя навукі як фактар культурных трансфармацый’. Мэтай праекта з’яўляецца актуалізацыя ўнікальнага аналітычнага і эўрыстычнага патэнцыяла гуманітарных навук і выяўленне гуманітарнай рэфлексіі як канстытутыўнага элемента сацыяльнага развіцця і павышэння якасці жыцця.

Сігітас быў і смешны, і часам дурны. Але ніколі не меў грошай. Зрэдку меў, вядома, але яны вельмі хутка сканчваліся. Ён нікому не шкадаваў, вельмі хутка пускаў усё на вецер, а пасля нічога не памятаў, што камусьці ставіў, кагосьці частаваў. Сігітас быў з тых, хто надакучвае. Але часам ён прыдумваў такое, што яшчэ доўга ўсе рагаталі. У Жагунісаў раз выпівалі, а Сігітас як заўсёды клянчыць…